سریال shrinking رو به پیشنهاد خیلیا دیدم
زندگی سه روانشناس که هر کدام مشکلات زندگی خودشون را داشتند ،
به شخصه خوشم نیومد مدام در حال فحش دادن بودند ،سریال بر اساس نظریات فروید و مسایل جنسی ساخته شده بود و تمام مشکلات به همونجا ختم میشد ،ازدواج دو همجنسگرا هم که دیگه آخرش بود
سریال فضای شاد داشت اما اونهمه لودگی رو نمیپسندم
شاید تنها شخصیت قابل قبول سریال همون پسر سیاهپوستی بود که کنترل خشم نداشت
گزیده ی کتاب رو از پادکست صلح درون گوش کردم
در شروع داستان زنی بود که پسر چهل ساله ی اوتیسمی داشت که نمیتوانست قبولش کند و بعد با قبول واقعیت اینکه پسرش قابل تغییر نیست و قبول بیماری پسرش توانست زندگی بهتری داشته باشد
در حقیقت هم همه ی ما بارها و بارها خودمون رو گول میزنیم و با نادیده گرفتن حقایق ،زندگی رو به خودمون سختتر میکنیم
کتاب میگفت قبول این واقعیتها وقتی مسایل ساده ست راحتتره اما وقتی بیماری لاعلاج داریم یا عزیزی رو از دست دادیم ،به این راحتی نیست .
مطالب کتاب من رو یاد فیلم بی پولی با بازی بهرام رادان انداخت ،زمانی که با وجود بی پول بودن تظاهر به پولداری میکرد و روزبه روز وضعیتش بدتر میشد .
به نظرم یکی از نمودهای این رفتار در جامعه همین عمل های زیبایی برای فرار از پیری ست .
قبول کردن سنمون ،وضعیت بدنیمون و ظاهرمون ،قبول اینکه فرزندمون چه قابلیتهایی داره ولی نخبه نیست یا همسرمون کاستی هایی داره به سلامت روانی خودمون کمک میکنه .
